Okyanusun gücü

Sonra nihayet meditasyon yapmaya zaman ayırdıklarında hiçbir şey olmuyor. Ama sorun şu ki, bisiklete ilk bindiğinizde binmediniz. Zaman aldı. Pek çok insan tutkusunu hızla kaybeder çünkü meditasyon zorlama ya da sahte hissettirir. Ve bu duyguyu iyi biliyorum. Şahsen ben bazı arkadaşlarımın sadece bağdaş kurarak ve gözleri kapalı oturarak tamamen mutlu olmalarından nefret ederdim. Saf mutluluk ve mutluluk yaşıyormuş gibi davranmalarının gerçek olmadığını düşündüm. Ama o seviyeye ulaşmaya çalışmaktan vazgeçmedim. Bazen yolculuğum boyunca yoga ve meditasyon sırasında yaşadıklarımın zirve olduğuna kendimi inandırmaya çalıştım. “Ah, şimdi mutluluğun ne demek olduğunu anlıyorum” diye düşündüm. Ama içten içe daha büyük bir şeyin olduğuna inanarak yoluma devam ettim. Mesele şu ki biz zaten mutluluğuz, biz zaten mutluluğuz, ama bunların hepsi o kadar çok yargı, şüphe ve hoş olmayan anı katmanının altında ki, bunu görmek zor. Her ne kadar etrafımızda güçlü hatırlatıcılar olsa da, örneğin: doğa, güneş ve okyanus. Her gün buradalar, bizi beslemeye hazırlar. Ve eğer akıllıysak, bunun için hap almak yerine bu ücretsiz fırsatı kullanabiliriz. Meditasyon budur: sürekli olarak hayali ihtiyaçlardan, hayali sorunlardan ve hayali görevlerden vazgeçmek. Hepimiz kendi gerçekliğimizin yaratıcılarıyız. Bu yüzden yaratacağımız şeyleri dikkatli seçmeliyiz. Aynı zamanda vücuttaki gereksiz gerilimlerden de kurtulmakla ilgilidir. Elbette oturmak genellikle coşku verici bir deneyim değildir, ancak bazıları için olabilir. Nasıl? Bedenin ve zihnin kusursuz bir dengede ve tamamen çabasız bir halde olmasının hazzını bulmaktır. Hiçbir şey yapmadan gizemin gerçekleşmesine izin verme hissi dışında başka ne heyecan verici olabilir? Okyanusun aniden gerçekleşmesi gibi. Okyanus hiçbir şey yapmıyor. Rüzgâr olmadan dalga olmaz; güneş olmadan ışıltı olmaz. Milyonlarca insan okyanustan ilham alıyor ve büyüleniyor çünkü okyanus var ve hayattaki olaylara teslim oluyor. Pratiğinize iyi bir dalış diliyorum bara